TREC is een afkorting van ‘Techniques de Randonnée Equestre de Compétition’ in het Nederlands vertaald trektochttechnieken in wedstrijdverband. Elke wedstrijd, ongeacht het aantal dagen bestaat uit drie onderdelen waarbij de trektochttechnieken worden beoordeeld. Het wordt ook wel eens het recreatieve eventing genoemd.
Een eerste onderdeel is een oriëntatierit ook wel de POR ‘Parcours d’Orientation et de Régularité genoemd. Hierbij is het de bedoeling om met kaart en kompas op pad te gaan en de weg terug te vinden. Het eindresultaat is afhankelijk van tijd, snelheid en de controleposten die de route bevat.
Het tweede onderdeel is de gangenbeheersingsproef, de MA ‘Maîtrise des Allures’ genoemd. Over een bepaalde afstand dient de ruiter zo traag mogelijk heen te galopperen en op de terugweg zo snel mogelijk te stappen. Afhankelijk van de tijd worden er punten uitgedeeld.
Tot slot wordt het derde onderdeel gereden. Dit is een hindernissenparcours met verschillende natuurlijke hindernissen over een afstand van ongeveer 2 kilometer. De hindernissen kunnen ook nagebootste obstakels zijn die een ruiter in de natuur kan tegenkomen. Per hindernis van het PTV ‘Parcours en Terrain Varié’ worden er 10 punten uitgedeeld. Het eindresultaat is afhankelijk van het aantal hindernissen en de correcte uitvoering.
In de niveaus T1 tot T3 kunnen ruiters in teams van twee rijden. Het hoogste nationaal niveau T4 is verplicht individueel te rijden. Ieder paardenras en elke ruiter kan deelnemen aan een TREC-wedstrijd van jong tot oud.
Binnen de TREC hebben we ook een aangespannen reeks. Daarbij kunnen menners aan de discipline TREC deelnemen. Eveneens bestaat de MEN-TREC uit 3 onderdelen waarbij menners ook een oriëntatierit POR en een hindernissenparcours PTV moeten rijden. De gangenbeheersingsproef MA worden bij de aangespannen TREC niet gereden maar in de plaats krijgen de menners een beoordeling van hun gespan. Dit onderdeel wordt de Presentatie genoemd.
